ANG RELASYON NG PANG-URI AT PANGNGALAN

ANG RELASYON NG PANG-URI AT PANGNGALAN

Sa wikang Pilipino, maraming pang-uri (adjective) ang halos nakatali na yata sa kanya-kayang pangngalan (noun).  Ibig sabihin, pag narinig mo ang pang-uri, siguradong kasunod na ang nakataling pangngalan.  Hindi ito mainam.  Dapat itong iwasan, dahil ito ay “predictable”, hindi “creative”, at nagpapakita ng katamarang mag-isip, kahit na nga ba madalas ito ay totoo.  Cliché, ‘ika nga, sa wikang Ingles.  Ang sinasabi ko ay gaya ng mga ito:

Meron pa bang ibang bagay na matangos, kundi ilong?

Meron pa bang ibang bagay na malantik, kundi pilik-mata?

Meron bang mapungay na bibig?  Syempre, wala; ang tanging pwedeng maging mapungay ay mata.

Bakit ang tanghali, laging tapat?

Bakit ang style, laging bulok?

Bakit pag may sinabing nakakabingi, lagi itong katahimikan?

Bakit pag may sinabing nagdudumilat, lagi itong katotohanan?

Bakit pag ginamit ang salitang kaibuturan, lagi itong nasa puso?

Bakit pag may isang bagay na karumal-dumal, lagi itong krimen?

Bakit pag isinalarawan ang budhi, lagi itong maitim?

Bakit pag may nakakaasar, laging Binay ang pangalan?