PATAY NA ANG BOXING

PATAY NA ANG BOXING. 

Fight of the century daw ang Pacquiao-Mayweather.  Mali.  Mas marami pang suntukan ang nabibitawan sa rambulan sa liga ng basketbol sa barangay, kaysa sa fight of the century na iyan.  Naloko tayo lahat doon.

E, kasi naman tayo.  Hindi na tayo nadala at hindi na tayo natuto. Boxing ang labanan, hindi suntukan.

Hindi ako sore loser, ‘ika nga.  Ang tingin ko nga, talagang nanalo si Mayweather sa laban.  Panalo, ayon sa rules ng boxing.  Panalo, ayon sa panuntunan ng boxing.    Pero, kahit paanong tingin ko, kahit hindi ako eksperto sa boxing, mas matindi at tunay na giyera ang Ali-Frazier, Hagler-Leonard, Duran-Hearns, o kahit Pacquiao-Marquez, kung saan ang magkalaban ay halos mamatay kasusuntok, bumubuwal pero tumatayo uli, at sumusuntok hanggang sa huling bell ng huling round.  Kaya sa bandang huli, hindi na importante sa atin kung sino ang dineklarang panalo, ng mga negosyanteng nag-i-score daw sa gilid ng ring na ang tawag ay judges, dahil ang importante sa atin ay nakita natin kung ano ibig sabihin ng salitang “mandirigma”, ng salitang “patay kung patay”.  At humahanga ang lahat.

Pero, Mayweather-Pacquiao, fight of the century?  Tut-tut nyo.  Sa Ali-Frazier, ang pinag-uusapan ay “life and death”.  Sa Mayweather-Pacquiao, “pay-per-view”.

Patay na ang boxing.  Dahil alam na namin na pag nanood kami ng boxing, hindi totoong laban ang pinapanood namin, kundi paramihan lang ng puntos.  Patay na ang boxing, dahil alam na namin na nananalo pa rin ang umaatras, ang tumatakbo, ang nangyayakap.  Patay na ang boxing, dahil alam na namin na walang kinalaman ang tapang at laki ng dibdib sa boxing.  Wala.  Ang patunay ay si Mayweather, 48-0. The Money Team, The Money Team.  Patay na ang boxing.

Malamang, susundan si Mayweather ng mga susunod na henerasyon ng mga boxer.  Dahil paulit-ulit nang napatunayan na ang estilo ni Mayweather ay nakakapagpanalo sa boxing.  Nagwawagi ang umaatras. Patay na ang boxing.             

At ayon sa rules ng boxing, ayon sa statistics ng boxing na iyan, si Mayweather ang one of the greatest daw.  Walang talo.  Siguro nga.  Pero, Mayweather, mali ka.  Malayo ka kila Joe Louis, Rocky Marciano, Muhammad Ali, Roberto Duran, at iba pang dakilang nilalang na ang alam sa boxing ay giyera.  Hindi mo sila katulad, dahil sila, nakatikim ng talo, dahil sila, mandirigma.  Ikaw, technician ka lang.  Pinakamagaling magparami ng puntos, habang patakbo-takbo, payakap-yakap at pahawak-hawak.  Tama rin naman iyon, para huwag kang tamaan at baka hindi mo mapakinabangan ang bilyon mong pera na kinita sa career mo.  Mayweather, ang pinakamagaling na negosyante sa ibabaw ng ring. 

Sampung taon mula ngayon, kapag laos na kayo pareho ni Pacman, wala nang makakaalala sa mga laban mong walang kakwenta-kwenta.  Pero si Pacquaio, kasama ang mga iba pang tunay na mandirigma sa ibabaw ng lona, mabibili pa at papanoorin ang mga dibidi-dibidi ng kanyang mga laban.

Papanoorin pa rin namin si Pacquiao, dahil ang buhay ay isang laban, hindi paramihan ng puntos.